Энергия үнемдеуші шамдардың қоршаған ортаға, денсаулыққа әкелер зиянын көпшілік біле бермейді, білсе де істен шыққан шамдарды арнаулы орындарға өткізбейді.
Люминесцентті энергия үнемдейтін шамдар әдеттегі қолданылып жүрген шамдарға қарағанда үлкен айырмашылықтары бар. Біріншіден тоқ көзін 5 есе үнемді жұмсайды, екіншіден жұмыс істеу уақыты 20 есе ұзақ. Бірақ, бұл энергия үнемдеуші шамдардың бір үлкен кемшілігі, шыны іші сынап буымен толтырылған. Әрине ол шамдарды қолданғанда ағзаға әкелер ешқандай зияны жоқ, бірақ ол сынатын болса немесе істен шығып қоқыс жәшігіне лақтырылса, онда шынысы сынып, сынап буы ауаға тарайды. Сынап буы қауіпті улы заттардың жіктелуінде «А» тобына жатады, яғни өте улы зат. Сынап буы иіссіз зат, концентрациясы не бәрі 0,25 мг/м3 сынап буы бар ауамен тыныс алған кезде, сынап буы өкпеде қалып қойып, сонда жиналады. Ал егерде сынап буының концентрациясы одан да көп болса, теріден тікелей сіңіп жалпы қан айналымына енеді. Сонымен қатар бауыр, бүйрек, ішек құрылыстары мен жүйке жүйелерін зақымдайды.
Сынаптың ауадағы ең жоғар-ғы мүмкін концентрациясы 0,0003мг/м3 болса, ал энергия үнемдеуші шамдардағы сынап мөлшері 1-70мг дейін болады.
Егер, Қазақстан да басқа дамыған елдер сияқты энергия үнемдеуші шамдарға көшетін болса және энергия үнемдейтін орындар, мысалы, былтыр Шымкент қаласында энергия үнемдейтін өндіріс орны ашылғанын есепке алатын болсақ, сынаптың ауадағы мөлшері қанша есе өсетінін байқау қиын емес.
Бұл мәселенің көтерілгеніне көп болса да, әлі көпшілік қауым энергия үнемдеуші шамдардың ағзаға әкелетін зияны жайлы біле бермейді. Ал білген күннің өзінде оны арнаулы орынға апарып тапсыру қажет екенін біле тұра, қоқыс жәшігіне тастайтындар қаншама. Қазіргі таңда, Қазақстанда сынабы бар приборларды өдейтін орындар өте аз. Мысалы, Алматы қаласында сынабы бар приборларды, шамдарды қабылдап, өңдейтін екі орын бар. Олардың толық мекен жайын қалалық әкімшіліктен немесе ғаламтордан білуге болады. Әркім өз қалтасын ойлап энергияны үнемдеп, қоршаған ортаны ластай беретін болса, келешегіміз не болмақ?
Бұл мәселеге менің қосар ойым, бұл мәселеге тек экологтар ғана бас қатырмай энергия үнемдеуші шамдарды шығаратын өндіріс орындар да атсалысса екен. Олар шығаратын шамдардың қорабының сыртына шамдар істен шыққан соң оларды арнаулы өңдейтін орындарға тапсыру қажет екенін және қоршаған ортаға қандай залал әкелетінін жазса екен деп ұсынамын. Әрине бір мұнымен мәселе шешіле қоймайды, бұған қазақ халқының санасына қоқыстарды сұрыптап тастау салты сіңе қоймағанын ескерсек. Сол себепті халыққа бұл мәселені кеңінен жеткізіп, жедел түрде шаралар қолдану қажет деп ойлаймын.
Г.Жуманова,
химия ғылымдарының кандидаты