Өзбек ақыны автобус өртінде қаза тапқан қандастарына жоқтау шығарды

Басыма ақ салам-ай деп жыла, Отан, Қырды кезген налам-ай деп жыла, Отан. Елу екі дем үзілді бір-ақ сәтте, «Елу екі данам-ай!», - деп жыла, Отан, Бейуақ кеткен балам-ай деп жыла, Отан! Несібемді терейін деп шығып кеткен, Пешенемнен көрейін деп шығып кеткен, Ана еңсесін көтерместей жығып кеткен, «Ессіз кеткен балам-ай!», - деп жыла, Отан, «Ізсіз кеткен балам-ай!», - деп жыла, Отан! Өзге жұртта сарсаң болып, қор болдың ба, Ах, перзентім көмегіме зар болдың ба? «Елу екі жұлынымды үзіп кеткен Елу екі құлынымды жұлып кеткен, Шейіт кеткен балам-ай!», - деп жыла, Отан! Ең ауыр қам – бала қабірін көру екен, Ең ауыр дерт – өзге жұртта өлу екен, Ең ауыры – бәріне де көну екен, «Көкке жетті налам-ай!», - деп жыла, Отан, «Қабірің қане балам-ай?», - деп жыла, Отан! Қайда барсаң іздеріңнен еремін де, Үйіңе қайт, ырыздық тауып беремін де, Бөтен елде сен басыңды иіп жүрсең, Бас көтеріп қалай енді жүремін де, …Бейуақ кеткен балам-ай деп жыла, Отан! Аударған Сұлухан Мыңбай