Пантеонға жерлену арманың болса, "Еңбек ері" бол, не әкім бол...

Оншақты ақын-жазушы ойда-жоқта бір кафеде бас қосып қалыпты. Жеткілікті мөлшерде "сусынға", оншақты түрлі қуырдаққа тапсырыс береді. Онда істейтін аспаз жігіт те әдебиетке құмар екен, тамақ жасаудың әредігінде, қайта-қайта қонақтардың қасына келіп алып, бастабында әңгіме тыңдап отырады.... Қыза келе "Негізі Сәкен Сейфуллин...." деп бастап, ұзаққа шауыпты.

Сонда тапсырыс берген тамақтары әлі толық алдарына келмегеніне жыны келген бір ақын:

- Оу, Сәкенде нең бар, бауырым, Қуырдағыңды қуырсаңшы.., - деп манағы аспаздың міндетін есіне салған екен...

Сол айтпақшы, біз де, боларымыз да, болмасымыз да, түсініп те, түсінбей де мемлекеттің саясатына жөні жоқ араласып, келсе-келмес сынап-міней беретін болдық. Данышпан Мақтымқұлының "Мақтымқұлы, шақтап сөйле бойыңа..." дегеніней, осы шоқпарды менің белім көтере ала ма, осы сөз менің "бойыма" лайық па..... демейтін болдық.

Не болып барамыз?! Қайда беттеп барамыз?!