...Қыз Жібек – Төлегенінен, Меруерт – Құманынан айырылды.

Қайғырсаң, қабырғаң сөгілердей, Қамықсаң, қара нөсер төгілердей, Жабықсаң, жаның егілердей, бұл – өлім; Сілкіп алды-ау, бар қазақтың жүрегін. Жұрты қалды-ау, қаралы ту құшақтап, Жұбата алмай мұңға батқан мына елін... Жары қалды-ау, қара жауып басына Ақбоз аттың жүрегіне ұстап жүгенін... Арысым-ай, арда өнерді ар көрген. Тарықпаған тақыр жерден, тар жерден. Тәңір өзі - сенің тазалығыңа, Аққудайын адал жаннан жар берген. Сымбатыңа, сырлы жүзің жарасар Сегіз қырлы сиқыр менен сән берген. Бар қазақтың бақыты үшін жаралдың Намысыңды найқалмайтын нар көрген. Жігерімді құм қылам-ау, жыласам. Мына қайғы құл қылады-ау, құласам. Кеше қалай кеш батты екен? Білмеймін, ...Бүгін неге бір түрлі атты мына таң?! Өзегімнен өлең – өксік боп шықпай, Өзімді-өзім енді қалай жұбатам?.. ...Меруерт – Құманынан айырылды. Аққу – сыңарынан айырылды. Құзар шыңдардан ғана құлап ұшатын, Қазақ - алтын баулы қыранынан айырылды... Айырылмай қайтсын, азасын айтсын, ал енді, Өнердің бір дәуірі қанатынан қайырылды... Бақыт БЕДЕЛХАН 17.12.2017 жыл qazaquni.kz