ҚАРСЫ АЛДЫҚ БІЗ ҚАРА ӨЛЕҢМЕН - ЦИВИЛИЗАЦИЯНЫ

Қалды сол ауылда, далада көнерген, Менің асқақ феодальдық-патриархальдық қиялым, Темірхан Медетбектің қиялы. Қарсы алдық біз Қара өлеңмен,- Цивилизацияны! Заманға кеткен көп бізде есе, Тәнірінің көзінен қағыс қап; Біреулер есекке мінген шалдарын іздесе, Біз Мағжанды іздедік шам ұстап! Қайда екен сол ақын, Көкке ұшқан-батпақты жалдамай?!. Қара өлең-атаңның аруағы арқаңа қонатын, Айхой, жалған-ай! Құл менен тексіз күң- төңірек, Жүрек жоқ,-қампиған қарыны; Темағам сөйлейді кеудесін керінеп,- Көк Түріктер сарыны... Кеудеде кек кетіп; Рух қап-Қағанда; Темағам Тоныкөк көкеме кетті өтіп, Қап қойған- мен мына заманда...

Серік АҚСҰҢҚАРҰЛЫ