Әнші болдым, мінекей, бар малымды шығындап немесе кімді пір тұтамыз?

певецЕгер Абай мына заманда өмір сүрсе, «Болыс болдым, мінекейін» осылай жазар ма еді?.. Неге десеңіз, бүгінде жастар шоу-бизнес өкілдерін құрметтеп, ал «қазағым» деп жүрген ақыны мен қаламгерін көшеде көрсе, қағып кете беретін болған. Кім кінәлі? Қысқасы, қазақ қазір кімді үлгі тұтса, ұшпаққа шығады?

Әншіге  дейтін жақ: «жарқырап жүрген өнер ада­мына еліктемегенде, тасада жатып, бір-біріне тас лақтыруды ғана білетін қор­қақ, жалтақ әрі еріншек, өзі емес қоғамда көлеңкесі ғана жүрген зиялы қауымға қарап бой түзеуіміз керек пе? Әлде жел соқ­са, соған қарсы өршелене ұмтылу бы­лай тұрсын, керісінше, соның ығына ауып, бүгін бұлай, ертең олай сөйлеп, публикаға ойнайтын саясаткерлерге еліктесін бе?» Мен әншілердің несін сыйлаймын? Білем, сахнада жүргеннің бәрі әнші, бәрі керемет емес шығар. Бірақ олардың құрметке ла­йық бір тұсы – олар өздерінің халық ал­дын­дағы беделін өздері таза, адал ең­бегімен көтерді. Тойға шықты, концерт бер­ді, ақша тапты т.б. әйтеуір ешкімге ала­қан жаймады. Түрлі марапаттау кеште­рін де өз күштерімен ұйымдастырып жата­ды. Үлгі ме, үлгі емес пе»? – деп түйеді. Ал енді ақын-жазушыға дейтін жақ былай дейді: Қоғамға үлгі болу дегенді қай мағынада түсінсек бола­ды: тойларға баруы ма, шоулардан қалма­уы ма әлде телеарнадан түспеуі ме? Со­ны­сымен шоу-бизнес өкілдері халықты тәр­биелеп отыр ма? «Халыққа алақан жай­майды» дейді, жайғанда да солар жай­сын. Қалай? Тойды жасап жатқан кім? Халық! «Халқым үшін» деп сол әнші тегін бір ән салып, асаба тегін той басқарып жа­тыр ма? Олардың аузын «а» деп ашқаны мен сынық қадам басқаны – ақша. Қос-қос­тан көлік мініп, үй салып жатса, кімнің ақшасына? Той арқылы әншіні халық асы­рап жатқанын бір деп қойыңыз, одан қал­са, телеарна, газет-журнал, интернет 365 күн кімді жарнамалап жатыр? Әрине, шоу-бизнес өкілдерін. Оларда ақша болмай, кімде бо­лады? Олардың мемлекеттік кеш­тер­ге жо­ға­ры қаламақы алып, бір ән ай­тып, сіз бен біздің бір айлық (ең кемі) жа­ла­­қымызды қақшып алуы қаншалықты әділетті? Жә, жақ-жақтың жайын былай қойып, жалпы, бүгінгі жас, бүгінгі ұрпақ кімге қа­рап бой түзейді, кімді Темірқазық қылып бет­ке ұстайды? «Қазіргі қоғамды алға сүй­рейді-ау осы» деп кімге сеніп, кімге үміт артады? Кімді өз ісінің білгірі деп біледі? Осы сауалдарға жауап іздеп көрсек: Мақсат ЖАҚАУ, «АҚ ЖОЛ» ХДП төрағасының кеңесшісі: – Академик Асқар Жұмаділдаевты, композитор Ибрагим Исаны, ғалым Мәмбет Қойгелдіні, этно-дизайнер Аманжол Найманбайды, актер Асанәлі Әшімовті, суретші-коллекционер Қа­зы­ғұ­ловты, әкім Қырымбек Көшербаев пен Бердібек Сапарбаевты, саяси топ-менеджер Азат Перуашевті, мемлекет­тік қызметкер Әлихан Байменовті, әнші Ескендір Хасанғалиевті, жастар жетек­шісі Дәурен Бабамұратовты айтуға бо­лады. Бұл кісілер – өз саласының май­тал­мандары. Бұл азаматтардың қай-қайсысы болсын, өздерінің ахуалы мен мүмкіндіктерін қоғамның әртүрлі салаларында айтқан сөздері мен істе­ріне азаматтық жауапкершілік­тері­мен қарайтын бірбеткей кәсіп иелері. Бір ғана Асқар Жұмаділдаевтың «бұл ме­нің пікірім, ал енді пікірім сұлу қыздай бәріне ұнай беру міндетті емес қой?!» деуі, қоғамның бір мүшесі болғандық­тан, басқа салалардағы проблемаларға да ой-пікірін сауатты жеткізе алатынды­ғын көруге болады. Бұл жөнінде эт­но-дизайнер, профессор Аманжол Най­манбайдың «кез келген өнер иесі – әнші не болмаса мүсінші болсын, көр­меге не театрға, митингіге барғанда өз көзқарасын сауатты түрде талдай білуі керек, өнерде де, қоғамда да ха­лықтың алдында жүрген соң ақылы­мен баурайтындай сөйлей білуі тиіс» деген. Қысқасын айтқанда, көк жәшікте көп көрінуге болады, бірақ өз орныңды анықтайтындай ой мен істі көрсетпе­сеңіз, басқасы – бос әуре, тек жалған пиар ғана. Өз басым үлгі тұтатын адам­дар ширек уақыттан бері өз күшімен, еңбегімен абыройлы болғандар, керек десеңіз, бұл менің әке-шешем. Мен солардың үлгісімен өсіп-жетіліп келе­мін. Бастысы, біз үлгі болатындарды көре білуіміз керек. Көре білмесек, өзі­міз де ешкімге үлгі бола алмайтын ғұмыр кешеміз.  Құралай СЕЙСЕНБЕКҚЫЗЫ, журналист: – Жырынан көктегі күннің мейірімі төгіліп, төстегі гүлдің жұпары аңқыған Ерлан Жүністің өлеңін оқып қана өт­пей­мін, сезінемін, сеземін. Жүрегінің дүр­сілін естимін. Қалқаман Сарин мен Алмас Темірбайдың бір тал шумағының өзіне шыр айналып, көбелек кірпігіңді қақ­қылап жауқазын жырына қона кет­кің келіп тұрады. Санамның саңыла­уы­нан мұң сығалай қалса, Бейбіт Са­ры­бай аман болсын деймін. Ал ән әлемінде Роза Әлқожаның мөп-мөл­дір, тұп-тұнық әуендерінен ләззат ала­мын. Адамның жүрегіне тек дарының­ды ғана емес, жаныңды төсеп жол табуға болатынының айғағы осы шы­ғар. Мен осы жастармен қатар ғұмыр кешіп жатқаныма қуанамын. Ал қара халықтың қамы мен қазағымның жаны үшін жанын салған барша азаматтарды пір тұтамын! Асаубек АЙЫМБЕТОВ, тележүргізуші: – Поэзия әлемінде Мұқағалидің өлеңдерімен бірге мұңайып, бірге қуа­намын. Әрбір туындысы жаныңның са­райын ашып санаңды серпілтеді. Кейде ойлаймын, Бауыржан Момыш­ұлындай қаһарман қазағымның көзі әлі тірі болса, Ресей мен Қытай қулыққа сал­мас еді. Әрбір сөзінен оттай ыстық леп, болаттай батырлық сезіледі. Ел қамын ойлайтын барлық азаматтар (көбісі журналист) менің ардақтыларым! Тап­қан табысы емес, жазғаны талай жан­ның жанына демеу болған журналис­тер пір болуға тұрарлық!

Автор: Мәриям ӘБСАТТАР

"Алаш айнасы"