Түркістанда мектеп директорының «Дон-жуан» атануы дәрежеге айналған ба? немесе ұсталмаса болды, ұры емес пе...
Біз газетіміздің биылғы жылғы 18-санында Түркістан қаласының іргесіндегі Яссы ауылындағы мектеп директоры Т.Мұстафаевтың ұжым басшылығы тұрмақ, ұстаздық атқа лайық емес қылығы туралы жазған едік. Пайғамбар жасына келген адамның көлденең ақша табу мақсатында қызмет бабын пайдаланып, түрлі айла-амалға баратындығы, ең сорақысы өзінің қол астындағы реңді қыз-келіншектерді жыныстық қатынасқа баруға мәжбүрлейтіні туралы, соның салдарынан аталған мектепте жұмыс істеген бір мұғалиманың отбасының ойран болғаны, ұятқа өртенген оның өз еркімен жұмыстан шығып кеткені, осыған байланысты мұғалімдерден түскен арыз-шағым жайлы сөз қозғап едік. Одан бері біраз уақыт өтсе де ия Түркістан аудандық оқу бөлімінен (Р.Сапарова), ия Оңтүстік Қазақстан облыстық білім басқармасынан (А.Елшиева) жауап алған жоқпыз. Оның себебі бұл мекемелердің жедел түрде істің анық-қанығына жету үшін құзырлы комиссия құрып, ұстаздармен, ата-аналармен, оқушылармен, және өзге тиісті адамдармен сөйлесіп, жан-жақты талдау жасаудың, соған сәйкес қорытынды жасаудың орнына жауырды жаба тоқып, абыройдан, ар мен ұяттан жұрдай болған «Дон-Жуан директорды» қызғыштай қорып, соның сөзін сөйлеп отырғанында болса керек. Р.Сапарова ханымның не үшін қорғаштайтыны түсінікті болса керек... Ал, облыстық білім басқармасының бастығы Альбина Елшиева ханым болса тіпті аудандағы мекемелердің теріс ісіне шағымдана барған Жансая Әмірге: «Мектеп ауданға бағынады, «жалғыздың үні шықпас» деген, сен бір өзің не істей аласың, одан да мектептегі басқа да мұғалімдарді қатарыңа алып әрекет жасасайшы» депті. Біздің Оңтүстік-Батыс өңірдегі өкіліміз, білікті заңгер Жаңабек Әбішевтің көзінше. Орыстың «спасение утопающих – дело рук самих утопающих» дегенінің керін келтірген. Жас мұғалім: «Мен өз құқығымды қорғайын деп күресіп жүрмін, неге ол үшін жаныма басқа жандарды жинауға тиіспін?!» деп жауап беріпті.
Дұрыс айтады! Ж.Әмір: «Жалғыз емеспін, менің жаныма жалау болатын мекеме» деп үміт артып барды емес пе? Сонда ең болмаса аудан әкімінің алдына мұндай сорақы іске барып отырған басшының жеке мәселесін қарау туралы сөз айтуға да жарамайтын болса облыстық басқарма не үшін отыр? Ата-бабаларымыз әйелге көшті де басқартпайды екен. Бүгін біз бүкіл жас ұрпақтың тағдырын әйелдердің мойнына артып қойдық. Сол облыста соңғы он жылда жаңылыспасақ әйел мұғалималар үлесі 80 пайыздан түспей отыр. Ол – білім беру мәселесі дейік. Біздің айтып отырғанымыз тәрбие мәселесі ғой. «Тәрбиесіз білім беру – қарақшыға қанжар ұстатқанмен бірдей» деген Әл-Фараби бабамыздың сөзін білмейтін мектеп басшысы жоқ шығар. Мұстафаевтай Құдайдан қорқып, адамнан ұялмайтын «Дон-жуан директорлар» басшы боп жүргенде жас ұрпақтың қандай тәрбие алып жатқаны бұл басшылардың жанына батпайтын болғаны ма сонда? Жоқ әлде, «ұсталмаған – ұры емес» деп, айылын жимайтын жандардың қашан фото немесе бейнетаспа айғағы қолға түскенінше алақанын жайып, дәрменсіз күйде отыра бере ме екен? Ежелгі Римнің императоры Юлий Цезарь «менің әйелім туралы күдік те тумауы керек!» деп, зайыбының сыртынан сөз ергені үшін ғана ажырасып кеткен. Сол Түркістан қаласында – рухани астанамыз аталатын қалада – жоғарыдағыдай ұстаз деп ауызға алуға адам арланатындардың салдарынан сауналарда, мейманханаларда жап-жас қазақ қыздарының қараңғыны қойып, күндіз де «түнгі көбелек» боп толып жүргендерінен хабардар болар, басшы ханымдар мен мырзалар. Оның солай екеніне көз жеткізу ешқандай да қиындық туғызбайды...
Біздің басылым ҚР Бас прокуратурасына жолданған арыз-шағымдарды қадағалауына алатынын, осы мақалаға Түркістан қаласының әкімі мен аты аталған басшы ханымдардан нақты жауап хат күтетінін тағы бір рет елдің қаперіне салады.
Өмірзақ АҚЖІГІТ