Азамат Тасқараұлы: САТ!

САТ Көп ақшаға кенелу ме, тапқаның, Елді де сат, жерді де сат, сат бәрін?!. Күллі жұртың күлге айналып кетсе де, Көңіл тыныш, киім бүтін, тоқ қарын.
Уай, оң болмас бұл түйелі көш анық, Нар дегеннің, нәлет атқыр, есі ауық. Көшегіңе қиын болар, сат бәрін, Сенің өрең - САУДА деген бес әріп. Жоқ-ау сенде жеке аласым, жеке өшім, Көрсет бізге құн мен пұлдың көкесін. Қазақтығың құны кеткен сөз болды, Азаттығың? Оны да сат, әкесін... Алтыны көп алыптарды сыйлағыш, Сенің үшін алтын сарай - үй нағыз. Кейуананың кебе құрғақ көз жасын, Алтын бедер тостағыңа құй дағы іш. Бақ па, боқ па, не дарыған шекеңе, Саған жұмақ - аты дардай мекеме. Сат, тағы сат, өзіңді сат, құныңды айт, Жамағат боп жинап берсек жете ме?!. Қаланы сат, даланы сат, сат бәрін, Сат бұл елдің сәбилерін, қарттарын. Сен де, бай-ау, тартынбадың ақшадан, Мен де, байғұс, қу тілімді тартпадым. Саудагерім, түсірме, әсте, еңсені, Теңге болсын намысыңның өлшемі. ...Сенің жеген әр тиының табытта, Көр құрты боп көзіңді ойып жер сені. Азамат Тасқараұлы