АРЫСТАН

...Бөріден– Бөрілінің байрағынан, Ата жау сескенетін айбарынан! Жасынның Оты лаулап тұрушы еді, – Шағылған Күнге Алтын Айдарынан... Хош, Қараорманымның Арыстаны! (Алаштың қай жауымен алыспады?). Келмеске о да кетіп, енді бізге Заманы Арыстанның алыстады... Қоян да, түлкі де енді би болады. Біздің ми сол не айтса иланады. ... Арыстан гүрілдейді түсімізде, Ол – бізді ит пен құсқа қимағаны. Көз жасы омырауда тарамдалған, – Әкең де қалған өстіп, анаң қалған; Алаштың арыстары кеткен кезде, Осындай алмағайып заман болған. Заманы Арыстардың алыстады, Жағымыз, қол да тұр ма қарысқалы? Қараорман қалды бізде күңіреніп, Қайтейін, жоқ қой, бірақ, Арыстаны?!. Серік Ақсұңқарұлы, ақын, Қазақстанның Еңбек сіңірген қайраткері qazaquni.kz