"Көкбөрінің бүгінгі азған ұрпағы, Қорадағы қойға қалды масыл боп…" - Жұмаш Көкбөрі

Картинки по запросу волк

КӨКБӨРІ

Екі көзі — жанып тұрған от па еді?

Қарашығы — қоздап жанған шоқ па еді?

Өр Алтайда — жүреді екен әлі де

Түз еркесі, көкшулан түс көкбөрі…

Тұрқын алсаң — есік пенен төрдей-ді,

Маңғаз басып,

Қара Ертісті өрлейді…

Апай төсі, күдірейген желкесі,

Қатты екпіні — су қоғасын тербейді…

Іші — жарау, аяқ-қолы — балғадай,

Секіреді — ой-шұңқырды талғамай.

Сәл тықырды сезіп қалып, кенеттен,

Қос құлағы тікірейіп қалғаны-ай!..

Түз тағысы!

Қайда сол бір қылығы?..

Сағыныш-ау…

Бір дауыспен құнығы,

Екі кештің ортасында Көкбөрі,

Ұзақ-ұзақ Айға қарап ұлыды!..

…Тітіреткен дандайсыған шың ұлын,

Еске алды ма көк семсердің шыңылын?

Бөрі даусы басып, басып кетеді,

Қара Ертістің арқыраған шуылын…

Басқа ұлудан — бұл ұлуда мән бөлек,

Ол кездегі Ерлер шапқан шаң бөлек!

Екі жақ та, беріспейтін өліспей,

Есебі жоқ — судай аққан қан да көп!..

Ала шапқын…

Бір бітпейтін —"Кек!" еді,

Олардың да Байрақ түсі — Көк еді!..

Көкбөрінің тас жүрегін жібіткен,

Ол заманда Баһадұрлер — Бек еді!

Өтті содан — қанша мың жыл арада,

Ауысыпты — қанша ма ұрпақ, бала да…

Сендіруің қиын бүгін — десең де:

"Болды сондай мынау ұлы далада!.."

Бұл далада — енді олардай Батыр жоқ!

Баяғыдай — Көкбөріде Ақыл жоқ!

Көкбөрінің бүгінгі азған ұрпағы

Қорадағы қойға қалды масыл боп…

Міне, осы екен, дүниенің кезегі,

Ақыл, сана — бәрін іштей сезеді…

Көк Түріктің — Көкбөрісі қалжырап,

Қазағымның сар даласын кезеді…

Жұмаш Көкбөрі

Қазақ үні